وصیت نامه امام درسی بنام امام خمینی در نظام دانشگاهی
ارتقاء سطح معرفت و آگاهی جامعه ایرانی به ویژه دانشجویان فرهیخته‌ی نسل جدید نسبت به آراء و شخصیت امام خمینی و آگاهی از تحولات بزرگی که وی از قبل نوع نگرش و رویکرد خود در ایران معاصر، منطقه خاورمیانه، دنیای اسلام و در عرصه جهانی ایجاد کرد، نوعی ضرورت مبرم است. قبل از هر چیز کیفیت زندگی و نوع نگاه و عملکرد وی در زندگی شخصی و اجتماعی در دوره‌های مختلف از حیات پربار و طولانی خود، از اهمیت الگویی و اثر بخشی ویژه‌ای برخوردار است که می‌تواند برای همه نسل‌ها، در عصرها و دوره‌های مختلف نقشی موثر و مفید ایفا کند. امام خمینی فیلسوفی الهی، عارفی ربانی، فقیهی اصولی و مرجع تقلیدی متفاوت در میان مردم بود. امام از باب استعداد ذاتی و التفات الهی، به فراگیری مهم‌ترین معارف و علوم اسلامی پرداخت و در آنها به تخصص و مهارت کامل رسید. جامعیت علمی و تنوع دروس مورد تحصیل در او، بسیار قابل توجه است. امام ضمن تحصیل دروس فقهی، به آموختن متون عرفانی، کلامی، سیاسی، ادبی، نجومی و هیئت جدید و قدیم پرداخته و با مبانی فلسفه غرب آشنا شد اما در فلسفه اسلامی در هر دوگرایش اشراقی و مشائی به تسلط کامل رسید.
امام، در عین حال که باور داشت، پویایی فقه هرگز به معنای بی‌ثبات کردن شیوه‌ی استنباط و اجتهاد مصطلح نیست، پویایی فقه و اصول را لازمه نگرش اجتهادی می‌دانست و اعتقاد داشت که عناصری چون زمان و مکان از نقشی موثر در اجتهاد برخوردارند. وی در قلمرو فلسفه، حکمت و عرفان، بسیار زبردست، صاحب مبنا و متخصص بود و به عنوان یکی از مدرسین و مجتهدین صاحب رأی در امر تفسیر، فقه، اصول، فلسفه، عرفان و اخلاق مشهور خاص و عام بود.
امام خمینی، تربیت و تزکیه را پیوسته و با تاکید بر تعلیم مقدم می‌دانست و بر این باور بود که دانش هر اندازه ارزشمند باشد می‌بایست با تزکیه نفس همراه باشد. او خود، بنده عابد و زاهد خدا بود و سالهای طولانی در خلوت نیایش‌های با اخلاص خود، به مقام بندگی خالص خدا رسیده بود. او تجسم عینی تسلیم در برابر خدا بود. ساده زیستی و قناعت او در ایجاد جاذبه میان طلاب جوان و اقشار مختلف مردم نقش موثری داشت؛ این خصیصه‌ی وی در طول سالهای پس از انقلاب نیز تداوم پیدا کرد و با این که در اوج قدرت و محبوبیت قرار داشت هرگز از اموال عمومی و بیت المال و وجوهات شرعی و هدایا و عطایا محبان و دوست داران خود نه مالی انباشته کرد، نه حتی برای یک روز، قدم در راه تعیش و تلذذ از مواهب دنیا گذاشت و نه اجازه داد که خانواده و نزدیکان او از این امکانات بهره برداری شخصی داشته باشند.
از دیگر خصوصیات شخصیتی امام نظم و انضباط فوق‌العاده وی در امور فردی بود. امام در رعایت نظم و انجام دقیق برنامههای روزمره‌ی خود به شیوه‌ای عمل مینمود که نزدیکان او از طریق انجام هر برنامه توسط امام، زمان را تشخیص میدادند. در عین حال اندیشه و راهبرد سیاسی امام، بر اصولی قابل دفاع از جهان بینی توحیدی، سیره معصومین، اجتهاد، ارتباط دین و سیاست، عقلانیت دینی، توجه به مقتضیات زمان و لزوم تأمین مصالح جامعه، مبتنی و استوار بود و در همان حال که همه جناح‌های سیاسی را در چهارچوب اصولی ثابت، قانونی و با پرهیز از منفعت جویی و جانبداری می‌پذیرفت؛ انصاف، خداترسی، شجاعت و قاطعیت را که از ویژگی‌های ممتاز و منحصر به فرد او در امور سیاسی بود و از قبل آن همواره مصدر افعالی استثنائی و اقداماتی بدیع و شگفت آور شده بود را تا پایانی‌ترین روزهای حیات خود مرعی می‌داشت. امام مرد روزهای سخت بود. او هرگز نه در گذشته متوقف می‌شد و نه از امید افراطی به آینده، زمان حال را از یاد می‌برد و نه مشغله‌های فراوان زمان حال او را غرق در روزمرگی می‌کرد. امام نمونه‌ای از یک انسان کامل بود و به قیاس اولیاء الله، در همه‌ی دوره‌های حیات خود، مجموعه‌ی کنش‌ها و واکنش‌های هدفداری داشت که برآیند نهایی همه‌ی آنها، شخصیت ممتاز و امتیازات کم نظیر منش خدا جوی او بود و از این همه، او در ایران معاصر از معدود کسانی است که تاریخ، هویت، تحولات و سیر حرکت جامعه ایرانی را به شکلی حداکثری از خود متاثر کرده است و با ایجاد یک مسیر ابداعی و نوآورانه، سرنوشت ایران نوین را به خود و آرمان‌های الهی خود پیوند زده است.
% حراج 10
