آثار الحاق ایران به سازمان جهانی تجارت در مقررات سرمایه گذاری خارجی در ایران

کشورها باید از طریق جذب سرمایه ، تکنولوژی و مدیریت برنامه ریزی شده ، قدرت اقتصادی را ارتقاء داده و در روند عرصه جهانی شدن بقا داشته باشند . در عرصه اقتصاد جهانی ، سرمایه گذاری دارای اهمیت بسزایی است زیرا از علل عمده روابط اقتصادی بین کشورهای مختلف است این را می دانیم که سرمایه گذاری خارجی از مباحث مهم حقوقی است و در توسعه و رونق اقتصادی کشورهای در حال توسعه ، سازو کاری با تاثیر چشمگیر است . نظر به وجود ابهامات قانونی و ضرورت سیاست بازنگری در سرمایه گذاری خارجی در ایران ، با امعان نظر بر قواعد سازمان تجارت جهانی ، این پایان نامه بر آن است تا ضمن بررسی علل و موانع حقوقی در این حیطه راهکارها و پیشنهادهای لازم برای رفع ارائه نماید . 

سازمان تجارت جهانی WTO

سازمان تجارت جهانی دستاورد بیش از پنج دهه تلاش کشورهای مختلف برای تاسیس نهادی به منظور نظام دادن به تجارت  در راستای تولید و توسعه کشورها است. محور فعالیت های این سازمان موافقتنامه های امضا شده از سوی کشورهای مختلف است. هدف عمده ی  این موافقتنامه ها کمک به جریان آزاد سازی تجارت و اطمینان دادن به کشورها در مقابل تغییرات ناگهانی سیاست های تجاری است. همچنین حل و فصل منازعات و اختلافات بین اعضا بخش مهمی از فعالیت های سازمان تجارت جهانی است.

بخش اول :تاریخچه و اهداف (گات و مذاکرات تجاری ) تا سازمان تجارت جهانی

سازمان ملل متحد برای پاسداری از صلح و امنیت جهانی، صندوق بین المللی پول و بانک جهانی، برای تضمین امنیت اقتصادی و مالی و موافقتنامه عمومی تعرفه و تجارت (گات) برای تسهیل دسترسی به بازارهای دیگر و کسب منافع تجاری به وجود آمدند. گات چهارچوبی قراردادی بین طرفین متعهد بود که به موجب آن امتیازات تجاری بین آنها مبادله می شد و به عبارت دیگر کشورهایی که در مذاکرات گات شرکت می کردند می پذیرفتند تسهیلاتی در اختیار شرکای تجاری خود قرار دهند و در مقابل از موانع کمتری در راه صادرات کالاهای خود برخوردار شوند.

در مجموع هشت دور مذاکره تجاری در چارچوب گات از سال 1947 تا 1994 انجام شد. در چهار دور اول  این مذاکرات، کشورها تعرفه های گمرکی خود را بر روی کالاهای وارداتی کاهش دادند، ولی به دلیل پیچیده شدن تجارت بین الملل و طرح مسائل فنی مانند استانداردهای فنی و موضوعات بهداشتی از دور پنجم به بعد موانع تعرفه ای نیز مورد مذاکره قرار گرفتند. نکته دیگری که ادوار هشت گانه را از یکدیگر متمایز نمود طول دوران مذاکرات و تعداد کشورهای شرکت کننده در آن بودند. در حالی که اولین مذاکرات گات در سال 1947 در ژنو با حضور 23 کشور صورت پذیرفت و نزدیک به دو ماه طول کشید، هشتمین و آخرین دور مذاکرات  که به دور اروگوئه معروف شد در سال 1986 آغاز و در سال 1994 رسما به پایان رسید و 128 کشور بیانیه نهایی آن را که باعث تشکیل سازمان جهانی تجارت شد امضا نمودند در سال 1995 متولد شد که واقع جایگزین گات شد که ادامه دهنده ی وظایف گات باشد. در واقع هدف اصلی که  هم گات و هم سازمان تجارت جهانی درپی آن بودند این بود ، تا با توسعه و بهبود شرایط اقتصادی بین المللی، شرایط منصفانه ای بین کشورها ایجاد کنند که توسعه و بهبود شرایط اقتصادی بین المللی ، شرایط منصفانه ای بین کشورها ایجاد کنند که توسعه و بهبود شرایط اقتصادی با همکاری های بین المللی، تقویت اقتصاد جهانی، ایحاد ثبات اقتصادی، رشد از طریق تجارت آزاد امکان پذیر بوده و سالها از طریق گات و حال از طریق سازمان تجارت جهانی ادامه دارد.