جرم‌شناسی فراملی به سوی جرم‌شناسی جنایات بین‌‌المللی

جرم­ شناسی به عنوان یکی از رشته های علوم مرکب، که از برآیند و ترکیب شاخه‌های گوناگون علوم انسانی و تجربی پدید آمده است، مهم­ترین موضوع مطالعاتیِ خود، یعنی جرم را، از حقوق کیفری گرفته است. جرم، طبقه بندی و عناصرِ تشکیل­ دهنده، خصوصیات حقوقی مرتکب و بزه ­دیده، آیین و نهادهای رسیدگی به آن در حقوق کیفری تعریف و تعیین می­ شود؛ جرم­ شناسی با توسل به روش­ های تجربی، به چرایی، چگونگی و علل ارتکاب جرایم، آن­گونه که در قوانین کیفری داخلی تعریف و احصاء شده است، می‌پردازد. بنابراین، شگفت­ آور نیست که جرم­ شناسان، نخست مطالعه علت ­شناسی جرایمی را در دستور پژوهش و مطالعه قرار دادند که سیاهه و اصول حاکم بر آن­ها در حقوق کیفری کشورهای متبوع خود پیش­بینی شده است. جرم­شناسان در این چارچوب، بزهکاری خشونت ­آمیز، جرایم تزویرآمیز، جرایم سایبری وجرایم اشخاص حقوقی را از آن جهت که جزو تابعان حقوق کیفری محسوب شدند، بررسی می­ کنند.

نسل ­زدایی، جنایات علیه بشریت، جنایات جنگی و تجاوز، که نماد نقض حقوق بشر و حقوق بشردوستانه بین­ المللی محسوب می‌شوند، ابتدا در حقوق بین­ المللی کیفری نوپا ـ نسبت به حقوق کیفری ملی ـ ظهور پیدا کردند و برای نخستین­ بار در اسناد بین‌المللی، مانند کنوانسیون­ های چهارگانه ژنو (1949) و کنوانسیون پیش­گیری و مجازات ژنوساید (1948) جرم­ انگاری شدند.