در وضعیت موجود حاکم بر اقتصاد کشور پدیده قاچاق کالا توسط باندها و گروههای منسجم به عنوان یک معضل و بیماری جدی بر پیکره اقتصاد ملی سایه افکنده و حیات و نظم ارگانیک کشور را در ابعاد مختلف مختل کرده است، هم چنین ضریب رقابت‌پذیری کالاهای تولید داخل را کاهش داده، اشرافیت دولت در برنامه‌ریزیهای کلان اقتصادی را با مشکل مواجه و کاهش نرخ اشتغال و عدم امکان گام نهادن در مسیر توسعه پایدار را جدای از آثار سیاسی و امنیتی خود برای کشور را در پی داشته است (معین‌فر و همکاران، 32:1395). از سوی دیگر قاچاق کالا توسط باندها و گروههای سازمان یافته در کشور ایران، علاوه بر آثار سوء اقتصادی، به عنوان یک چالش اقتصادی و اجتماعی در حوزههای منطقهای، ملی و بین‌المللی حائز اهمیت است. رواج قاچاق کالا توسط این گروه ها و تأثیر سوء آن به عنوان یک عامل بازدارنده توسعه، موجب اختلال در اعمال و اجرای برنامه های توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شده و در نهایت باعث کاهش رشد و رکود اقتصادی میشود (ابراهیمزاده آسمین و عباسیان، 1389: 110). این وضعیت در کشور نشانگر این است که طرح ریزی و عملیاتی نمودن فعالیت های مجرمانه باندهای قاچاق کالا به صورت سازماندهی شده با پیچیدگی های فراوان درحال گسترش می باشد.
در این خصوص مقام معظم رهبری در سخنرانی نوروز سال 1396 در دیدار با مردم کشورمان در جوار حرم مطهر رضوی به صورت خاص در مورد برخورد با جرایم این باندها لب به سخن گشوده و در سخنرانی سال 97 در همان مکان مقدس بار مسئولیت دست اندرکاران این عرصه را سنگین‌تر نمودند.
